പെരുച്ചാഴി

നിനവിന്റെ 

നേര്‍ത്തൊര

തെങ്ങലുകളിലെവിടെയോ

നീയൊരു 

കൃഷ്ണപരുന്ത്.

കനലുപൊരു

കണ്നുകളിലോക്കെയും 

കൂമ്പിനിന്നത്

ശൂന്യത.

മെല്ലെ തുളുംമ്പിനിന്നു 

നഭസില്‍ മിടിക്കുന്ന

ഹൃദയം തിരഞ്ഞു ഞാന്‍,

നോവിന്റെ തീരത്തെ 

പരല്‍ മണലില്‍.

എങ്കിലും

രാത്രിയുടെ 

യാമങ്ങളിലെവിടെയോ 

പെരുച്ചാഴി മെല്ലെ

കരണ്ട് നിന്നെ...